#48 'Przebudzenie Olivii' Elizabeth O'Roark

Już dawno nie wybrałam książki bardziej ze względu na opis niż na okładkę. Tutaj właśnie tak było, bo okładka nieszczególnie mnie do siebie przekonała. Żałowałabym jednak, gdybym z tego powodu przekreśliła tę historię...

'Wparowała do tego pokoju niczym modelka na wybiegu, cała opalona, z nogami do samej szyi, wielkimi, zielonymi oczami i wszystkowiedzącym uśmiechem. Taka dziewczyna stwarza problem samym swym istnieniem, po czym rozmyślnie go tylko eskaluje.'

Olivia jest biegaczką. Została przeniesiona z pierwszoligowej szkoły z powodu bójki, której była główną uczestniczką. W związku z czym trafiła do szkoły i drużyny biegaczek, której trenerem jest Will.

Dziewczyna ma problemy, wynikające z traumatycznych wydarzeń z przeszłości. Nie panuje nad sobą podczas snu, w wyniku czego biega i budzi się boso najczęściej w środku lasu lub pola, nie wiedząc dokładnie gdzie jest i jak wrócić do domu.

Will jest trenerem, jednak nie jest to jego zawód z powołania. Nie podoba mu się także bezczelna dziewczyna, która po przeniesieniu do jego drużyny jest najlepszą biegaczką zespołu. Z tego też powodu ich drogi się krzyżują...

'W chwilach takich jak ta nieomal żałuję, że nie jestem dobrym człowiekiem. Taki, który umie uszczęśliwiać innych. Albo przynajmniej takim, który ich nie krzywdzi.'

Historia mnie wciągnęła. Czytało się ją dość szybko, co ułatwiały też krótkie rozdziały. Nie ukrywam, że byłam ciekawa wydarzeń, które sprawiły, że Olivia miała tak ogromny problem z własną psychiką. Niektóre wydarzenia były przewidywalne, inne natomiast zaskakujące. Wszystko to spowodowało, że po książkę warto sięgnąć.

Nie podobało mi się natomiast samo rozwiązanie problemu dziewczyny. Przez większość książki widzimy jak pewne wydarzenia i pamięć o nich niszczy Olivię psychicznie, natomiast samo rozwiązanie zostało zepchnięte na dalszy plan. Zakończenie mnie usatysfakcjonowało, jednak zabrakło mi kilkunastu stron z rozwinięciem rozwiązania.

'Coś drga w kąciku jej ust. I nagle zdaje mi się, że warto było tyle się z nią naużerać, byle tylko zobaczyć, jak prawie się uśmiecha.'

OCENA:  7/10

Za egzemplatrz dziękuję wydawnictwu:

~A.