#388 'Wieża strachu' Przemysław Borkowski

 

Poprzedni tom serii był mocno średni i biłam się z myślami czy kontynuować przygodę z Gabrielą Seredyńską. Ciekawość wygrała i sięgnęłam po trzeci tom. Czy było warto?

'Twarz nieboszczyka zastygła w grymasie bólu. Wytrzeszczone oczy zdawały się patrzeć na nią. Kałuża krwi wokół głowy wyglądała jak czerwona aureola.'

Na trzydziestym piętrze warszawskiego apartamentowca policja znajduje zwłoki kobiety i mężczyzny. Początkowo wszyscy myślą, że jest to zbrodnia małżeńska, jednak im dalej śledztwo posuwa się do przodu, tym więcej jest niewiadomych. Co wydarzyło się naprawdę? Czy prokurator Gabriela Seredyńska odkryje prawdę?

Historia przedstawiona jest z perspektywy znanej czytelnikom z poprzednich tomów pani prokurator oraz jednego uczestnika krwawej masakry. I to właśnie ta druga perspektywa jest maksymalnie wciągająca. Miesza w głowie od samego początku i trzeba się naprawdę skupić, żeby nie wypaść z biegu wydarzeń. Autor robi czytelnikowi sieczkę z mózgu do tego stopnia, że wraz z bohaterem wierzymy w to, co dzieje się w jego głowie.

'Zazwyczaj zabójstwa dokonywane są pod wpływem emocji; tu ich jakby brakowało. Bardziej wyglądało to na miejsce egzekucji dokonanej przez grupę przestępczą lub skutek jakiegoś dziwnego rytuału.'

Pokręcona i jednocześnie tajemnicza historia z tłem bardzo psychologicznym. Czytając musiałam być w pełni skupiona, aby to mi się wszystko w głowie nie pomieszało. Po drugim tomie autor wrócił z taką petardą, że ani trochę nie żałuję lektury. Zdecydowanie polecam! I jeśli nie zależy wam na wątkach obyczajowych głównym bohaterów to można czytać tę część bez znajomości poprzednich.

'Póki nie wie się czegoś na pewno, można żyć, jakby się tego nie wiedziało.'

OCENA: 9/10

za książkę dziękuję Wydawnictwu:

~A.