#543 'Dobra koleżanka' Freida McFadden

 

Freida McFadden jest autorką, która jeszcze mnie nie zawiodła. Wręcz przeciwnie, niesamowicie zaskakuje swoimi historiami i wykreowanymi postaciami. Czy tym razem również tak było?

'Unoszę brwi tak szybko, że czuję, jakby mnie ktoś smagnął biczem po czole.'

Natalie jak co dzień przyjeżdża do pracy i zauważa, że przy biurku obok nie ma jej koleżanki. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że Dawn pracuje i melduje się w biurze o ściśle określonej godzinie. W zasadzie wszystko co robi jest podyktowane dokładnymi wytycznymi. Co zatem się stało, że tego dnia była nieobecna? I jakie konsekwencje to za sobą pociągnie?

Historia podzielona jest na dwie części. W pierwszej z perspektywy Natalie dowiadujemy się jakie były jej stosunki z Dawn i dlaczego postanowiła ją odnaleźć. Samą Dawn poznajemy z maili, które wysyła do swojej przyjaciółki. Historia w tym miejscu jest wciągająca i dynamiczna, ale niestety odrobinę przewidywalna. W drugiej części dzieje się odrobinę więcej, jednak sam element zaskoczenia jest dość miękki i nie wbija w fotel.

'Chcę powiedzieć coś w stylu 'na pewno jest cała i zdrowa'. Ale wcale tak nie myślę. Więc milczę.'

Wyjątkowo szybko domyśliłam się kierunku, w którym pójdzie ta historia. Nie oznacza to, że się źle przy niej bawiłam, wręcz przeciwnie. Jednak odebrało mi to pewien element zaskoczenia, który był obecny przy poprzednich tytułach. Niemniej zdecydowanie warto poznać tę historię, polecam!

'Może mimo wszystko będziemy mogły zostać przyjaciółkami. W końcu nic nie zbliża ludzi bardziej niż wspólny sekret.'

OCENA: 7/10

za książkę dziękuję Wydawnictwu:

~A.

Czytaj dalej »

#542 'Jak złodziej przyszła. Reportaże i rozmowy o starości' Grażyna Latos, Elżbieta Strzałkowska

 

Już jakiś czas temu kupiłam tę książkę i drogą losową padło, aby ją przeczytać. Czy okazała się równie dobra jak inny, podobny tematycznie reportaż?

'W telewizji mówili, że polskie kobiety żyją średnio osiemdziesiąt jeden lat. W niezłej formie przeszła ten próg.'

Starość dla wielu jest czymś dalekim na horyzoncie. Szczególnie młodym ludziom wydaje się, że młodość będzie trwała wiecznie. Jednak jak opowiadają o tym bohaterowie tego reportażu, starość przychodzi szybko i znienacka. Autorki przedstawiają nam ją zarówno z perspektywy bohaterów i ich opowieści, ale także lekarzy i uczonych podczas przeprowadzanych wywiadów. Dowiadujemy się zatem jak wygląda szara rzeczywistość na ostatnim już etapie życia i jednocześnie jaki jest pogląd ekspertów z różnych dziedzin.

'Trzeba być bogatym człowiekiem, żeby mieć chorych rodziców w tym kraju.'

Niejednokrotnie wzruszająca, ale też przerażająca. Poznajemy starość z perspektywy, z jakiej niejednokrotnie nie chcielibyśmy jej znać lub od jakiej uciekamy. Bieda, głód czy domy opieki to tylko wierzchołek góry lodowej. W moim odczuciu naprawdę warto zapoznać się z tymi historiami i na chwilę zatrzymać, pomyśleć o starszych osobach ze swojego otoczenia. Może warto się nimi zainteresować, tak po prostu?

'Mieszkają w jednym pokoju od lat. I będą razem, dopóki któraś nie umrze.'

OCENA: 7/10

~A.

Czytaj dalej »

#541 'Prędkość ucieczki' Remigiusz Mróz

 

Wyjątkowo długo zabierałam się do przeczytania tej serii, ale poczułam, że to już czas, aby poznać tę historię. Czy było warto?

'Gdybym umiał cokolwiek po niemiecku, stresowałbym się, czy dobrze to wymawiam. A tak mam spokój, martwić musicie się wy.'

Jest rok 1939, wybucha wojna. Dwóch braci zostaje rozdzielonych, każdy z nich zmaga się z nią na swój sposób. Bronek Zaniewski będzie musiał zmierzyć się z wrogiem na linii frontu, a młodszy Staszek, zaraz po oświadczynach zrobi wszystko, aby uratować swoją narzeczoną, która jest Żydówką. Czy uda im się przeżyć? I jaką rolę w tym wszystkim będzie miał Christian Leitner – oficer Wehrmachtu?

Historia jest wielowątkowa, prowadzona z perspektywy trójki głównych bohaterów. Tym samym raz jesteśmy na linii frontu, innym razem towarzyszymy Staszkowi, który za wszelką cenę chce ukryć pochodzenie swoje i swojej narzeczonej, a z trzeciej zaś perspektywy jesteśmy po przeciwnej stronie i patrzymy na wojnę oczami wroga. Wszystkie te wątki w pewnym momencie niejako się ze sobą łączą, a ich finał jest zaskakujący.

'Mimo to czuł, że z otchłani, w której się znalazł, nie ma już ucieczki. Choćby poruszał się z prędkością światła.'

Nie jestem wielką fanką literatury wojennej, ale ta historia nie jest wyłącznie taka. Bo mamy oczywiście wojnę w tle, a w zasadzie same jej początki, ale poza tym jest wiele wątków obyczajowych, dotyczących głównych postaci. Autor ma to do siebie, że pisze w bardzo interesujący i wciągający sposób i tym razem również tak jest. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy trylogii, bo jestem szczerze zainteresowana jak potoczą się losy bohaterów, których tutaj dopiero poznaliśmy.

'Popatrzył na swastykę stanowiącą wątpliwą ozdobę jego lewego przedramienia. Skrzywił się.'

OCENA: 7/10

za książkę dziękuję Wydawnictwu:

~A.

Czytaj dalej »

#540 'Podążaj za księżycem' James Norbury

 

Kolekcjonuję i czytam wszystkie książki autora. Nie dość, że są przepięknie wydane i ilustrowane to mają także bogate w treść wnętrze. Czy tym razem również tak było?

 

Amaya szuka rodziców. Jest jeszcze szczenięciem i zgubiła się, a w lesie napada na nią stado wilków. Jeden z nich, najstarszy postanawia jako ostatnią rzecz w życiu wyruszyć w podróż i pomóc Amayi w odnalezieniu rodziców. Czy im się to uda?

Historia opowiada nie tyle o samej drodze i poszukiwaniu domu, co o przyjaźni odnalezionej przypadkowo i zawiązanej bardzo szybko. Mała Amaya niewiele jeszcze wie o otaczającym ją świecie, a wilk w ostatnich dniach swojego życia postanawia przekazać jej wiele swoich mądrości. Jakie ostatecznie będą losy tej dwójki i jak się zakończą?

 

Niesamowicie ciepła i wzruszająca opowieść o przyjaźni i stracie, ale także dążeniu do celu. Autor pokazuje czytelnikowi, że wytrwałość popłaca, a posiadanie u swego boku kogoś, kto wierzy w powodzenie zadania sprawia, że staje się ono łatwiejsze. Polecam każdemu, nie jest to wyłącznie literatura dla dzieci. Uważam wręcz, że dorosły czytelnik wyniesie z tych mądrości dla siebie dużo więcej. Czytajcie koniecznie!

 

 

                                        OCENA: 9/10

za książkę dziękuję Wydawnictwu:

~A.

Czytaj dalej »

#539 'Gra kłamstw' Ruth Ware

 

Kolejna książka od autorki, w stosunku do której mam za wysokie oczekiwania po Pod kluczem i nie mogę się ich pozbyć. Czy ten tytuł podołał?

'Kłamstwo. Prawie już zapomniałam, jakie to uczucie, śliskie i przyprawiające o mdłości.'

Cztery przyjaciółki podczas czasów szkolnych bawiły się w wymyśloną przez siebie grę kłamstw. Polegała ona na okłamywaniu innych tak, aby się nie zorientowali i zbieraniu punktów. Niestety zabawa wymknęła się spod kontroli, a jej skutki są odczuwalne dla całej czwórki po siedemnastu latach, kiedy jedna z nich wzywa do siebie pozostałe. Natychmiast. Co się stało? I czy wydarzenia z przeszłości zaważą na życiu dorosłych już kobiet?

Historia opowiedziana jest z perspektywy jednej z przyjaciółek, Isabel. Poznajemy zatem zarówno wydarzenia w czasie rzeczywistym, jak i te z przeszłości. Okazuje się, że wiele tajemnic zostało ukrytych przed najbliższymi kobiet, a one same dorosłe życie budowały na kłamstwie. Konieczność rozliczenia się z przeszłością sprawiła, że wiele wydarzeń do nich wraca.

Książkę czyta się niesamowicie szybko. Jest stosunkowo lekka w odbiorze, ale jednocześnie wciągająca. Pewnych wydarzeń można się domyślić, jednak samo zakończenie okazało się być zaskakujące.

'To była najważniejsza zasada Gry Kłamstw. Można okłamać każdego. Ale nigdy siebie nawzajem.'

Nie była to najlepsza książka autorki, ale też nie najgorsza. Była całkiem okej. Może nie trzymała w napięciu, ale nie była przewidywalna. Czytało się szybko, miło spędzając czas. Chyba po prostu muszę przestać mieć wysokie oczekiwania, bo gdy poprzeczka nie jest ustawiona za wysoko to jest naprawdę dobrze. I tego będę się trzymać przy kolejnych tytułach, a was zachęcam do lektury!

'Spędziłyśmy siedemnaście lat, uciekając i się kryjąc, na różne sposoby, ale to nie zadziałało. Dopiero teraz to wiem. A może wiedziałam od zawsze.'

OCENA: 7/10

za książkę dziękuję Wydawnictwu:

~A.

Czytaj dalej »